Feelings just are.

Gday mates!

It’s been a while, and I am sorry for that. This time it was not because I have been crazy busy or anything. There was another problem. Which was that I had nothing to write about. I know that many of you will think: “nothing to write about? Fleur, you’re in Australia, of course you have something to write about”. And yes, this is true in some kind of way. I could have written about how great everything was, and how the time flew by, and about everything I did everyday. But the people who have been reading my blog so far, and for the ones who read my ‘American’ blog as well, they should know that that is not my type of writing. I do not enjoy describing my daily activities, so why would I spend time on doing that? The writing that I do enjoy is more about how I experience things and how I feel about my experiences. And the past few months I was happy and everything was great. Uni was going great (passed all my exams & classes), I had a lot of fun with the friends I made and I felt really home in Sydney. So yes, I could have written about how great everything was, but that is not my thing, so sorry for the silence the past months.

I cannot help but compare this exchange semester with my American exchange. Because it has quite a big similarity: I went to a foreign country by myself, where I did not know anyone. But of course, it were also two totally different experiences in some ways, because now I did not have a host-family, nothing was planned in advance, I had all the responsibilities and I had to take uni more seriously because it counted for my degree. And I think the biggest difference was that here in Australia everything was great. I felt home the moment I arrived. I felt happy all the time. And I did not have a lot of (or maybe none) challenges and setbacks. And how stupid it might sound, I sometimes missed those challenges and setbacks. Of course, feeling happy and good is great and all, but I did miss the feeling of overcoming a challenge or setback. Especially, when I spoke to some friends in Sydney that were on an exchange for the first time, they experienced the whole rollercoaster of culture shock, missing home, having a hard time adapting in the new country, and overcoming all of this. And how I remember it from my time in America, overcoming all those challenges is the best feeling. But here in Australia, I did not have those. Which of course, is a really good sign and I am happy and proud of myself that everything went so smooth this time. During the semester I thought that by not experiencing this roller coaster of feelings again I missed out on something and that I did something wrong. But now I realize a very important thing, which is that feelings are not wrong or right. Feelings just are. You cannot change feelings. You cannot choose your feelings. You can only feel your feelings. And feelings just are.

Talking about setbacks, my trip is definitely not going as smooth as my semester haha. My final exam was on the 16th of November, and right after that exam I had to catch my flight to New Zealand. But my landlord was late, so I couldn’t check out of my house, so instead of being at the airport 2 hours in advance I arrived just one hour in advance. Which would have been fine if the lines at the baggage drop and security wouldn’t have been so long. So I ran through the security, or at least I tried to, but of course I got chosen to do a random check. In the end, everything was all good and I arrived at the gate right when the boarding started (perfect timing actually). So it all started out a little stressful, but after that I had two amazing weeks. I saw my parents again after 5 months (on the other side of the world, so cool) and we did an amazing road trip through New Zealand. The two weeks flew by and after that my parents flew back to Sydney with me so I could show them around in my new hometown. I really enjoyed showing them around where I lived and we had a great four days. After those days in Sydney, they flew back home to the Netherlands. But I still had two months of traveling left. I was supposed to travel together with a friend I made in Sydney. But she got a very bad fever, so she couldn’t continue her travels and went home instead (so sad). When I heard this I was really disappointed and I honestly wasn’t looking forward to my trip anymore. But now, two weeks of traveling alone have passed, and it is amazing. Of course, I really miss my friend and it all would have been easier and maybe more fun if we did this trip together. But at the same time, traveling alone also gives you a lot of things. You meet more people, you are more out of your comfort zone, and you enjoy the great moments even better sometimes. And hey, I think I just said that I kind of missed the challenges haha, now, there it is. Also, the weather sucks. The East Coast of Australia (which is where I am traveling) is supposed to be hot and sunny with a lot of blue skies and beautiful beaches. But the past two weeks there have been two cyclones, which means that it is not hot and sunny, but hot, humid, stormy and rainy. The Whitsundays tour (3-day sailing tour) I was really looking forward to got cancelled because of the bad weather, and every time I wanna go for some sightseeing I come back soaking wet. So, this really sucks and then it sucks even more that I am traveling alone, because if you have a travel buddy you can at least play some games together or anything. But I have to admit, regardless of the weather and not traveling together with my friend, I am still enjoying (almost) every single second. I asked for more challenges, and I got them. And I have done some very very amazing activities so far, like diving in the Great Barrier Reef, rafting around the Whitsunday islands, driving around in a 4WD on the largest sand island of the world and, of course, I have been surfing.

Cheers,

Fleur!

Dingen die mij blij maken

Lieve allemaal,

Helaas was deze week alweer de laatste week op de universiteit van Sydney. Maar wat heb ik genoten. Of beter gezegd, wat ben ik aan het genieten. Ondanks dat de colleges dus voorbij zijn, kom ik nog lang niet naar huis. Gelukkig maar, want ik wil hier echt nog niet weg. Dus ik dacht, laat ik vandaag eens de dingen die mij blij maken met jullie delen.

• De stijgende temperaturen hier en de zon die eindelijk weer schijnt, na deze veel te regenachtige oktober voor Australische begrippen. Wat betekent dat ik eindelijk een korte broek maar uni aan heb kunnen doen in m’n laatste week.
• De mensen die de bus uitstappen en naar de buschauffeur ‘Thanks mate’ roepen. Waar ik dan nog harder om moet lachen als ik probeer dit ook te doen, maar het moment dat ik ‘mate’ roep, ik van binnen stuk ga omdat ik dit zo mannelijk vind klinken.
• Roadtrippen. Eerst moest ik lachen omdat ik moest wennen aan de richtingaanwijzers die verwisseld waren met de ruitenwissers (vergeleken met Nederlandse auto’s) en ik dus elke keer de ruitenwissers aan deed in plaats van de richtingaanwijzer. Maar nog blijer werd ik toen ik op een hele rustige countryroad reed en er uit het niets een kangaroe naast de auto kwam springen voor een paar honderd meter.
• Mijn gebroken surfboard. Ondanks dat dit een dure grap was, reageerde m’n surfinstructor op de foto met gebroken board: ‘Wow, now you’re officially a real surfer’.
• De volgende klinkt misschien tegenstrijdig, maar ik voelde me ook wel een beetje blij toen ik me verdrietig voelde dat de laatste les van mijn leukste klas voorbij was. Blij omdat ik besefte hoe erg ik het naar m’n zin had en uit hoe leuke groep de klas bestond en hoeveel lol we met z’n allen hebben gehad.
• De geweldige vrienden die ik hier gemaakt heb. Ik heb zoveel leuke mensen ontmoet en ik doe zoveel leuke dingen met ze. Onze daytrips zijn dagen die ik nooit zal vergeten en onze avonden samen bestaan uit voornamelijk gelach.
• Het moment dat ik verre familie ging opzoeken in Melbourne voor een paar dagen. Ik was best wel een klein beetje zenuwachtig. Maar vanaf het moment dat ze mij ophaalden had ik het naar m’n zin en voelde ik me thuis.
• De vele verschillende gekke vogels en gekke geluiden ‘s ochtends. Sydney barst van de vele vogels. Van binchickens, tot cockatoos en gekleurde papegaaien. En elke zo met z’n gekke eigen geluid.
• Het goedkope openbaar vervoer! Heerlijk hoe je hier daytrips kan maken voor maar ongeveer 3 dollar per dag. Ook al reis je 3 uur met de trein door National Parks of gebieden waar niks is.
• Het feit dat ik over 2 weken m’n ouders ga zien in Nieuw Zeeland. Hoe gaaf is het dat we elkaar kunnen meteen aan de hele andere kant van de wereld!!
• De voorbereidingen voor de reis die ik ga doen na m’n tentamen. Ik ga langs de East Coast reizen, en ik heb er zoveel zin in.
• Het feit dat een deel van m’n vrienden hier Nederlands zijn, wat betekent dat ik ze ook nog makkelijk kan zien als we eenmaal terug zijn. En het feit dat een ander deel niet Nederlands is, wat betekent dat ik veel leuke vakantie adresjes heb!

• En eigenlijk, gewoon, als allerlaatste punt: het leven hier.

Liefs,

Fleur

Is Exchange echt studeren?

Hoi allemaal, sorry dat ik weer even een tijdje niet heb geschreven. Ik heb het erg druk gehad. Jullie zullen vast denken: 'Druk? Waarmee dan? Je bent toch op een soort van vakantie?'. Maar het antwoord op deze vraag is: ja, ik heb het druk, met studeren zowaar. Ik weet dat het lijkt alsof ik hier alleen maar op leuke tripjes ga en leuke dingen doe. Maar we moeten niet de voornaamste reden vergeten waarom ik hier in Sydney ben. Want dat is en blijft toch wel om te studeren. De hele maand september had ik heel veel deadlines en toetsen, waardoor ik dagenlang in de bibliotheek of op m'n kamer zat. Ik volg hier namelijk vier vakken tegelijk, wat dus toch het dubbele is van wat ik in Utrecht ben gewend, wat betekent dat je per week ook veel meer uur moet besteden aan studeren omdat de lengte van het semester ongeveer gelijk is.

In het begin zag ik dan ook best wel op tegen de maand september, zoveel deadlines en toetsen, en ook nog eens heel anders dan ik gewend ben. Het was dan ook niet een van mijn slimste keuzes om mijn talent 'uitstelgedrag' in te zetten. Maar dat zeg ik nu achteraf, en dat is altijd makkelijk natuurlijk. Maar, uiteindelijk was het best oke. Het schrijven van de papers en essays kostte mij inderdaad veel tijd, omdat het heel anders is dan het schrijven van psychologie essays (ik volg hier drie niet-psychologie vakken). Maar het was leuk. Ik schreef een essay over of liefde op het eerste gezicht bestaat, ik schreef er een over of happiness gaat over je goed voelen of over het bereiken van je wensen en (levens)doelen, nog een andere ging over of social media gebruikt moet worden voor het screenen van sollicitanten voor een baan, en weer een andere ging over wat de beste manier is om atleten te coachen en ze te motiveren. Al bij al, super interessant dus. En ook nog eens veel van geleerd.

Helaas ga ik mezelf op dit moment een beetje tegenspreken. Want ondanks dat ik in september heel erg druk ben geweest met studeren, heb ik ook nog wel wat anders gedaan. Ik ben bijna bang dat als ik het allemaal ga vertellen dat jullie inderdaad niet meer geloven dat ik hier überhaupt studeer, maar probeer dan te denken aan mijn planningskills en rewards voor mezelf voor na een lange week studeren. Dit heb ik allemaal gedaan:

• Ik ben naar een rugby game geweest (Sydney vs. Brisbane) en Sydney verloor, gelukkig kon dat de pret niet bederven.
• Ik heb eindelijk kangoeroes gezien (in het wild) en ik heb ze geaaid en ik ben verliefd op ze geworden.
• Ik ging naar een silent disco, een huisfeest en naar een party cruise door Sydney Harbour (want het dansen houdt me nog een beetje in shape).
• Ik ben op surfkamp geweest, en dat weekend was zo ontzettend gaaf en leuk dat het nu zeker in mijn lijst met beste weekenden so far staat.
• Ik ben in mijn mid-semester break naar Tasmanië gegaan en dit heeft me laten realiseren dat Australië nog mooier is dan ik al dacht.
• In Tasmanië heb ik bergen beklommen, gezweet, sneeuw gezien, gezwommen in zee, gelachen tot ik niet meer kon, Tasmanian Devils gezien, met kangoeroes geknuffeld, spinnen met poten van 18cm per stuk gezien en genoten.

Maar ja, haha, ik ben nog steeds aan het studeren. Helaas is morgen de vakantie weer voorbij. Dit betekent dat ik nog maar vier weken colleges/les heb aan de Universiteit van Sydney. Daarna komen nog twee weken met deadlines en tentamens en dan is mijn exchange semester alweer voorbij. Het blijft onwerkelijk hoe snel de tijd gaat. En ik ga nu iets zeggen wat je niet veel studenten zult horen zeggen, dus voor chantagemateriaal raad ik je aan om dit vast te leggen: 'Was het semester maar wat langer en kon ik nog maar wat langer studeren hier'. Maar voordat ik over een paar weken weer verstrikt zit in het schrijven van essays, deadlines en studeren voor tentamens, zal ik hier nog wat mooie foto's plaatsen van mijn hoogtepunten afgelopen maand (nee sorry, studeerfoto's zitten er inderdaad niet bij).

Love,

Fleur

Tijd voor Eerlijkheid

G’day Mates,

Ik zit hier nu alweer een maand (kan niet kloppen, voelt net als een paar dagen), en ik vond het een mooie tijd voor een beetje eerlijkheid. Tijd voor wat anders dan prachtige foto’s van mooie uitzichten met lachende gezichten. Tijd voor de andere kant van het verhaal.

Tot nu toe hebben de meeste een redelijk eenzijdig beeld gekregen van mijn eerste maand hier. Mooie foto’s van tripjes die ik maak, dingen die ik zie en doe en van de mensen met wie ik ben. Naar mijn idee ziet het er allemaal perfect uit. En natuurlijk is dat hoe social media is. Daar worden geen foto’s geplaatst van 50 minuten durende busreizen om op de universiteit te komen, of van veel te kleine huiskamers en keukens die gedeeld worden met 33 anderen, of van kakkerlakken die in je kamer lopen, of spraakmemo’s van mensen die niet goed uit hun woorden komen omdat ze het Engelse woord niet weten. Maar het feit dat deze dingen niet op social media geplaatst worden, betekent niet dat deze dingen er niet zijn. Het is allemaal deel van de ervaring, van de werkelijkheid. Vaak is het het deel wat we liever niet onthouden en niet te lang bij stil staan. Het enige wat we willen is herinneringen aan de mooie momenten, dat je bovenop een klif staat met uitzicht op een mooi strand, of dat je arm in arm met mensen op een foto staat na een mooie dag, of de momenten dat je kaken pijn doen van het lachen met mensen die je pas een maand kent. Dat zijn de dingen die we willen onthouden maar om dat te kunnen bereiken moet je ook die andere momenten ervaren. De moeilijke momenten en de momenten die je liever niet tegen iedereen vertelt. Want ook dat is deel van de werkelijkheid, en een deel van mijn leven hier.

Want inderdaad, mijn leven hier is geweldig. Dat is omdat ik 1 minuut van het strand woon met 33 andere internationale studenten die het super gezellig maken, veel dingen kan doen en zien in weekenden en naast colleges en veel nieuwe vrienden heb ontmoet. Maar ik heb nog niet verteld dat de keuken en de woonkamer in mijn huis veel te klein zijn voor dat aantal mensen, en al helemaal niet dat er kakkerlakken in de keuken en op de kamers lopen. Ook heb ik nog niet verteld dat ik gek wordt van de busreis naar de universiteit. De bus is elke keer veel te laat en doet er vaak een uur over in plaats van de beloofde 40 minuten. Op dat soort momenten mis ik mijn fietsje in Utrecht waarmee ik binnen no-time op de uni ben. Ik heb jullie ook nog niet verteld dat ik soms toch moeite heb om in het Engels dingen te zeggen (voornamelijk op de uni), en dit is best frustrerend omdat ik weet dat ik een paar jaar geleden na mijn Amerika jaar zo goed als vloeiend Engels kon. En al helemaal als een local tegen me begint te praten snap ik soms geen snars meer van Engels (desalniettemin hou ik van de Aussie slang en het accent haha). Ook heb ik niet verteld dat toen ik afgelopen week voor de allereerste keer ging surfen ik m’n enkel en knie bezeerd heb en dat lopen nog een paar dagen daarna pijn deed.

Maar...

Begrijp me niet verkeerd, dit klinkt misschien allemaal wat negatiever maar zo zie ik het niet. Het hoort er allemaal bij. Kakkerlakken horen toch bij Australië? En strugglen met de taal maakt sommige dingen juist ook hilarisch. En doordat er 33 anderen in m’n huis wonen heb ik wel altijd wat te doen als ik wil. En doordat ik pijn had door het surfen, had ik nu wel lekker tijd om deze blog te schrijven.

Aan het begin van deze blog zij ik ‘Tijd voor Eerlijkheid’. En bij eerlijkheid hoort ook het feit dat ik het hier wel echt geweldig heb. Ik heb al zoveel dingen gezien, nieuwe mensen ontmoet, gesurfd en genoten. De tijd vliegt echt voorbij. En hé, perfect is het dus niet, maar geweldig leuk heb ik het zeker!

Cheers,

Fleur

De eerste dagen

Hoi allemaal, 

Het voelt af en toe nog wat onwerkelijk, maar ik ben nu dan echt in Australië. Ik had er maanden lang naar uit zitten kijken en zondag de 15e was het eindelijk zover. Of nou ja, eindelijk zover? Ik moest eerst nog drie vluchten afleggen, twee keer overstappen, in- en uit checken, vijf keer door security en overleven in het vliegtuig. Gelukkig is dat allemaal gelukt. Met maar een paar uur slaap in die twee dagen, heel wat afgekeken films en pijnlijke spieren kwam ik dinsdagochtend dan aan in Sydney. 

Omdat, zoals de meeste van jullie weten, ik naar Sydney ging zonder dat ik al een kamer had, had ik voor de eerste paar dagen een hostel geboekt. Dat hostel zat in hartje centrum, dus nadat ik m’n koffers had gedumpt liep ik wat door Sydney. Veel mensen vonden het super spannend dat ik naar Sydney toe ging zonder dat ik een kamer had (ikzelf had daar gelukkig geen last van), maar lieve mensen, ik kan jullie geruststellen, het is allemaal gelukt. Dinsdagmiddag kreeg ik namelijk een mailtje om een kamer te komen bezichtigen. Ik liet er geen gras over groeien dus ik zei dat ik er over een uur kon zijn, zonder ook maar nagedacht te hebben over hoe ik er kon komen. Toen bleek dat ik met de bus moest en je daar niet in kan betalen begon ik te bedenken dat ik het misschien allemaal wat beter moest uitzoeken. Maar hoe dan ook, die afspraak stond en de huisbaas zou op mij staan wachten. Na wat rondvragen kwam ik er achter hoe ik wel een bus in kwam. Eenmaal in de bus bleek dat ze niet aangeven bij welke halte je bent, en aangezien ik nog geen internet of telefoonnummer had kon ik het ook niet zelf bijhouden. Gelukkig had ik een redelijke gok gemaakt bij het uitstappen en kon ik het adres vinden. Eind goed, al goed dus. 

Nu is het inmiddels pas vier dagen later en lig ik op m’n bed dit te schrijven. Ik kom namelijk meteen de volgende ochtend het contact ondertekenen en donderdag ben ik verhuist. Het huis staat in Coogee (bekend om het strand) en ik woon dan ook maar 1 minuut van het strand af, dus beter kan bijna niet. De uni is iets verder, maar aangezien ik maar twee dagen colleges heb is dat prima te doen. In het huis wonen zo’n 25 internationale studenten, dus dat maakt het erg gezellig. Ik heb twee roommates, dus dat is even anders dan ik altijd gewend was. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat dat deze ervaring alleen maar leuker gaat maken. 

Voor de rest heb ik al redelijk wat gedaan. Ik heb een dag door Sydney rond gelopen om alles een beetje te verkennen, ik ben ‘s avonds naar het opera house geweest (zo gaaf om dat nu eens in het echt te zien), ik heb een Australische rekening geopend, een Australisch nummer geregeld, ik ben naar een random internationale meeting geweest en daar wat mensen ontmoet, ik ben al op de uni geweest, heb mee gedaan aan een speurtocht over de campus. Klinkt een beetje saai en kinderachtig en dat was het eigenlijk ook wel, maar het was wel nuttig want die speurtocht alleen al duurde 2 uur en heb nog steeds niet alles van de campus gezien (zo groot is het). Daarbij heb ik een super leuke groep andere internationale studenten ontmoet en mijn groep had gewonnen wat betekent dat we gratis drankjes krijgen op het welkomstfeest volgende week (heel erg fijn wat je betaalt hier dus 10 dollar voor een biertje). Ook ben ik donderdag- en vrijdagavond wezen stappen, wat ook een super leuke ervaring was in zo’n grote stad. 

Donderdagnacht was ook meteen een mooi avontuur, want m’n telefoon was uitgevallen tijdens het stappen. Omdat ik net die middag was verhuist wist ik nog niet welke bushalte ik moest nemen en waar ik naar toe moest. Dus nadat ik wat rond gezocht had liep ik maar weer terug naar de bar waar we waren en gelukkig kwam ik daar nog net iemand tegen die ik smiddags had ontmoet. Zijn mobiel was ook uitgevallen dus hij kon me helaas niet de weg wijzen. Gelukkig kon ik in zijn huis blijven slapen dus hoefde ik niet de hele nacht door Sydney rond te dwalen. Waarschijnlijk zie ik nu veel bezorgde blikken, maar maak jullie geen zorgen, ik heb me ‘s nachts denk ik nog nooit zo veilig gevoeld in een stad, en zoek maar op op internet, Sydney behoort ook tot een van de veiligste steden in de wereld. Dus met mij gaat het helemaal goed komen de komende zes maanden!

Cheers,

Fleur

Daar ga ik weer

Welkom (terug). Een tijdje geleden begon ik met deze blog. Of nou ja, een tijdje, ondertussen is dat tijdje al drie jaar geleden. Ik was toen klaar voor een nieuw begin. Voor een groot avontuur in het nog grotere Amerika. Als 17 jarig meisje dat net haar middelbare school diploma had gehaald stond ik klaar om de wereld te ontdekken. Dat was misschien een beetje naïef, want veel meer dan New York, Las Vegas, LA en Texas had ik uiteindelijk niet gezien. Maar hey, ik was lekker aan het dromen en iedereen liet me dromen. En ik had de tijd van m’n leven. Ik had genoten en nog voordat ik terug in Nederland was na dat jaar wist ik: ik wil meer.

Dus hier ben ik weer. Drie jaar ouder, misschien iets wijzer (misschien ook niet), en nog steeds lekker naïef. Want ik ga weer opnieuw de wereld ontdekken. Dit keer niet Amerika. Nee, dat zou saai worden. Nu ga ik naar Australië. Ik ga mijn mooie Utrechtse studentenleventje zes maanden inwisselen voor het grote, internationale, warme Sydney met haar mooie stranden. Want ja, mooi is m’n Utrechtse studentenleven zeker. Ze zeggen altijd, het is de tijd van je leven. Nou, ik geef ze geen ongelijk. Zoveel nieuwe dingen. Zoveel leuke dingen. Zoveel leuke mensen. Soms vraag ik mezelf heel even af waarom ik ook al weer besloot om weer een half jaar weg te gaan. Want ik voel me helemaal thuis in Utrecht en m'n weken zitten vol gepland met alleen maar leuke dingen en waarom zou ik dat allemaal achter laten? Maar dan denk ik terug aan Amerika. Aan alle leermomenten en alle mooie momenten. De goeie en de minder goeie tijden. En dan denk ik: oja, ik wil meer.

Ik ben er nog niet helemaal uit wat dat ‘meer’ nou is. Is het het nieuwe mensen ontmoeten? Het vertrouwde achterlaten? Op avontuur gaan? Het afscheid moeten nemen? Het gevoel van zelfstandigheid omarmen? Of is het ‘meer willen’ maar een illusie? Ik weet het niet. Maar het maakt me op dit moment ook niet uit. Nu heb ik vooral heel veel zin in dit nieuwe avontuur, nieuwe mensen leren kennen en een nieuwe stad ontdekken.

In deze blog wil ik jullie graag op de hoogte houden van mijn semester aan de University of Sydney. Je kan je inschrijven op de mailinglijst als je elke keer een mailtje wilt als ik iets nieuws heb geplaatst (don’t worry, ik zal je niet spammen). Over twee weekjes zal ik richting Australië vliegen (wat betekent bijna geen zomervakantie voor mij dit jaar, en ook weinig zomer want daar is het natuurlijk winter als ik aan kom). De eerste week heb ik dan om een beetje te settelen, een kamer te zoeken en aan de winterse kou te wennen (misschien beetje overdreven maar oke). De week daarna is een introductie week voor alle buitenlandse studenten en daarna begint het semester al. Ik zal daar 4 vakken gaan volgen, waaronder Philosophy of Happiness en Sport Coaching (klinkt allebei heel leuk). Ik ga de laatste twee weken hier in Nederland dus nog maar even goed genieten van het mooie weer en de leuke dingen. Want voor dat ik het weet ben ik aan de andere kant van de wereld!

Cheers,

Fleur

Ps. Voor de mensen die zich hadden ingeschreven voor de mailinglijst voor mijn Amerikaverhaal, sorry dat jullie automatisch dit mailtje hebben gekregen. Omdat ik het via dezelfde blog doe ging dat automatisch. Jullie kunnen je altijd gewoon afmelden als jullie geen mailtjes meer willen ontvangen.